Mevrouw Van der Vaart is welzijnswerkster en erg betrokken bij de multiculturele samenleving. Ze maakt zich oprecht zorgen over de hoge criminaliteit onder Marokkaanse jongens. "Die jongens zouden een voorbeeld moeten nemen aan al die jongens die het wel zo goed doen, zoals die meneer Marcouch en die schrijver, Hafid Bouazza, en die enige mode-ontwerper, Aziz, en dan heb je nog die leuke voetballer, hoe heet ie ook al weer?"
‘Bouhlarouz, Boussaboun, Afellay, Aissati, ..’
‘Ja, die laatste…denk ik. Echt een model-Marokkaan.’
Model-Marokkaan. Je zult het maar zijn.
‘En Mo, wat wil je later worden?’
‘Model-Marokkaan pappa.’
‘Zou je dat nou wel doen jongen?’
Rolmodel is al erg, Troetel-Turk is vreselijk, maar Model-Marokkaan is echt bijna dodelijk.
Toch zijn er heel veel goedbedoelende mensen in de politiek en het welzijnsland die hun heil zoeken in de Model-Marokkaan als rolmodel. Succesvolle Marokkanen zouden een voorbeeldfunctie moeten vervullen. Het is een uitgangspunt van verschillende projecten. Maar is het wel verstandig?
Over Nederlanders wordt wel eens gezegd dat ze maar beter niet met hun kop boven het maaiveld uit kunnen steken. Voor een Marokkaan is een kruin al snel veel te hoog.
Wanneer ik op het Allochtonenweblog een berichte plaats over succesvolle Marokkanen of over Marokkaanse organisaties, dan leidt dit opvallend vaak tot vele negatieve reacties via de telefoon of per mail. Je krijgt al snel het verwijt dat je partijdig bent. En het zijn negen van de tien keer reacties van andere Marokkanen. Een blik op de Marokkaanse internetfora leert dat het daar niet veel anders gaat.
Marokkanen lijken soms de fanatiekste Marokkanenbashers.
Dat succesvolle Marokkanen worden bekritiseerd is gezien hunvoorhoederol logisch, maar vaak gaat het verder: er wordt niet ingegaanop hun argumenten, maar er wordt vooral gesproken over hun vermeendebedoelingen. Ze worden gewantrouwd, ideologisch of religieus de maatgenomen, verdacht gemaakt en soms zelfs bedreigd.
Zeg je iets aardiogs over de xc3xa9xc3xa9n, dan krijg je al snel ruzie met de ander. Werk je samen met migrantenorganisatie X of moskeekoepel Y dan moet je bij organisatie Z eerst heel wat wantrouwen wegnemen.
Landelijk bekende politici als Ahmed Aboutaleb, Ahmed Marcouch, KhadijaArib, maar ook Samira Bouchibti (Abbos) en Tofik Dibi krijgen ongemeenfelle kritiek en zijn al snel bountyxe2x80x99s, slijmballen of nestbevuilers.Het Haarlemse raadslid Moussa moest zijn actie tegen de Marokkaansenamenlijst stoppen na heftige reacties uit Marokkaanse hoek. Naima ElBezaz moest besluiten de publiciteit te mijden vanwege dreigementenvanuit de Marokkaanse gemeenschap aan haar adres en haar collega HafidBouazza is al jaren mikpunt van spot en scheldpartijen. Sinds enigetijd geldt dat ook voor zijn zus, Hassnae (zie de Marokrabbenmandop het onovertroffen Frontaal Naakt). Abdelkader Benali, Ali B. en zelfs de brave Ismail Aissatikunnen erover meepraten. Aissati werd tijdens een interland in Tilburg uitgefloten door het Marokkaansepubliek, omdat hij twijfelde tussen het Marokkaanse of het Nederlandseelftal.
De creativiteit, betrokkenheid en het lef dat veel Marokkanen opindividueel niveau tonen, wordt vaak verstikt onder een beklemmendedeken van een bevolkingsgroep die graag rept over xe2x80x98de Marokkaansegemeenschapxe2x80x99, maar tegelijkertijd allesbehalve een gemeenschap wil zijn.
Ik werk inmiddels 20 jaar met Marokkaanse organisaties en bij deovergrote meerderheid ontstaat al snel ruzie over xe2x80x98floesxe2x80x99 (geld) enhet voorzitterschap. Het onderlinge wantrouwen is veel groter dan bijorganisaties van andere etnische groepen.
Altijd zijn er conflicten. En dan gaat het echt niet alleen omspanningen tussen pakweg de Marokkaans-Arabisch sprekenden, de Berbersuit het Noorden( Riffixe2x80x99s) en die uit het Zuiden (Soussixe2x80x99s). En het gaatook niet alleen om meningsverschillen tussen streng gelovigen enseculieren of afvalligen. Het is net zo min terug te brengen tot eenstrijd tussen mannen en vrouwen, tussen links en rechtsdenkenden,tussen homo’s en hetero’s, of tussen de voor- en de tegenstanders vande Marokkaanse monarchie.
Het ligt gecompliceerder.
De verklaringen voor het hoge ‘low-trust’ gehalte onder Marokkanen,laat ik graag aan de echte deskundigen over, maar ik constateer weldat Marokkanen elkaar opvallend vaak wantrouwen en verketteren.Schrijver en Berber Mohammed Benzakour legt het vooral bij de Berbers.Hij schreef ruim 2 jaar geleden een snoeihard stuk over de Berbers(‘Met Berbers is het altijd gedonder’), bij wie hij een "diepdoorleefde achterdocht jegens alles en iedereen" constateerde.
Veel Marokkanen hebben moeite met het heldendom en met succes. Endaarmee beschadigen ze niet alleen het beeld dat anderen van Marokkanenkrijgen, maar ook hun collectieve zelfbeeld.
Tegelijkertijd bestaat bij veel Marokkanen het idee dat je in Nederlandalleen succesvol kunt zijn wanneer je vernederlandst en je Marokkaanse,Berber- of islamitische roots zo hard mogelijk laat vallen. Hoe betergeassimileerd, hoe groter de kans om xe2x80x98Model Marokkaanxe2x80x99 te worden. EenModel Marokkaan moet vooral zo min mogelijk Marokkaan zijn om doorNederlanders omarmd te worden. En helemaal uit de lucht gegrepen is datidee niet. Iets vergelijkbaars geldt trouwens voor de Ali Alibi’s, deTroetelturken, de voorbeeldige (liberale of ex-) moslims of deSurinaamse Bounty’s.
Om je te profileren als Model Marokkaan moet je je vooral spiegelen aande liberale Nederlander. Zo wordt de mate van integratie van eenmigrant bijvoorbeeld getoetst aan zijn of haaropvattingen over homo’s. Veel Nederlanders hebben immers hetmisplaatste zelfbeeld dat Nederlanders tolerant zijn ten opzichte vanhomo’s. Ga eens kijken in een voetbalstadion zou ik zeggen. Het ‘homo’s’ wat je daar hoort is niet bedoeld als aanmoediging. Ook op degemiddelde Nederlandse plattelandsschool kun je maar beter even wachtenmet je coming-out totdat je van school bent.
Iemand die de titel Model Marokkaan krijgt, moet sterke schouders hebben.
Hou daarmee dus rekening wanneer je iemand tot rolmodel bombardeert, of, nog linker, jezelf die titel geeft.
Het kan averechts werken.
Deze blog is een update van een blog die ik twee jaar geleden heb geschreven. Aanleiding is een artikel in Trouw waarin Said Bensallam, voormalig Amsterdammer van het jaar, deze weekliet weten dat hij zo moe wordt van de roddel en achterklap in deMarokkaanse gemeenschap. Voor Peter Breedveld (Frontaal Naakt), partner van HassnaeBouazza, aanleiding om een stuk te schrijven over zijn ervaringen metde Marokkaanse gemeenschap, zie hier.
Allochtonenweblog 
Dit is een goed stuk van je, meneer Butter.
Het punt wat je aanhaalt over vernederlandsen is er wel een, wat ik van andere allochtonen ook heb gehoord, als Hindoestaan zijnde:
Het punt dat je in Nederland heel subtiel in een richting geduwd wordt, die je steeds meer accepteert naarmate je steeds minder van je eigen, vreemde cultuur laat zien en steeds beter op de autochtone inwoner, de blanke Nederlander in dit geval, probeert te lijken.
In taal, cultuuruitingen, kleding, gedrag, in alles.
“Be like us, or be nothing at all”
Het vereist sterke schouders om de balans tussen het behouden van je eigen cultuur en het toch naadloos integreren in een andere cultuur, met de daarbij komende cultuursverschillen.
Daar komt bij dat de westerse cultuur een hele vrije is, en andere culturen die vrijheden minder hebben.
De ouderen zijn eraan gewend, voor de jeugd is het een hel, vooral voor de meisjes, vooral decennia geleden.
Voor een Hindoestaans vrouw valt het nog enigszins mee, al zijn er decennia geleden velen tussen wal en schip gevallen door xc3xbcberstrenge ouders die krampachtig probeerden de eigen cultuur in stand te houden en die westerse vrijheden (ook gevoed door het eeuwige beeld van het verdorven, westerse cultuur in hun geliefde Bollywoodfilms) zoveel mogelijk buiten de deur te houden.
Andere allochtone meisjes, vooral in de Islamrichting, zitten precies nu in die overgang.
Hoewel in rap tempo sterk gemoderniseerd en moderniserend, is dxc3¡t nou precies de reden voor vele gevechten thuis achter gesloten deuren: de meiden mogen wel naar school maar krijgen een compromis: wel die en die kledingsvoorschriften.
Om vervolgens toch hier en daar buiten de boot te vallen.
Want met traditionele kleren ga je niet snel naar een discotheek, of cafe.
Sterker nog, daar mogen ze vaak helemaal niet komen.
Die beperkte vrijheden zijn er de reden voor, dat er nogal wat afzwaaien en zich vrij gaan gedragen, en dan gelijk ook helemaal los zijn van alles.
Want ze zijn het op een gegeven moment hxc3xa9-lxc3xa9-maal zxc3¡t.
En dat heb ik persoonlijk zien gebeuren in de Hindoestaanse sfeer, jaren geleden al.
Hindoestanen, die helemaal niks meer met hun cultuur te maken willen hebben.
Maar daarbij verteld: de onderlinge en individuele vrijheid is groter dan hier beschreven in de Marokkaanse gemeenschap!
Maar die sterke schouders die je moet hebben om als allochtoon te kunnen integreren in een vreemde cultuur en toch je eigen identiteit te behouden (want daar gaat het om), geldt voor alle allochtonen.
En dan blijft het punt, dat anderen er wel beter mee kunnen omgaan, en er hier weer blijkt wie dus niet.
Maar deze problemen worden ook ontkend natuurlijk.
Er wordt over gepraat, gesproken, geblogd, de opinies vallen met bakken tegelijk uit de hemel…
Maar de politiek blijft pappen en nathouden, zelfs Albayrak kan een eerwraakmoordenaar niet uitsturen.
Omdat een of andere achterlijke bij het OM denkt sociaal-correct te zijn, en wxc3xa9xc3xa9r eens de rechten van de dader boven die van het slachtoffer te stellen.
Zolang dit Linkse pappen en nathoudenbeleidje aan de gang blijft, zolang er niet keihard wordt opgetreden onder het credo ‘zachte heelmeesters maken stinkende wonden’ (zie Nederland en haar stinkende wonden anno 2010), worden de borrelende tegenstellingen tussen diverse inwoners in NL, tussen elkaar en onderling, alleen maar groter.
Het woord ‘zelfreinigend vermogen’ kan onderhand ook wel in de prullebak.
Het is tijd voor een aanpak.
En over Peter Breedveld: hij kan goed voor de dag komen, maar dat kunnen er wel meer.
Ik heb even gereageerd op zijn site onder de naam ‘Animale’..
Daar wees ik hem op het feit dat ‘ie op een gegeven moment gewoon aan het ouwehoeren was, maar wat kan hij slecht tegen kritiek, of zijn ongelijk.
Je wordt gelijk gebanned, zonder dat je 1 onvertogen woord hebt geuit.
En dat soort mannetjes vind ik toch een beetje zielig.
Ik zeg het hem gerust recht in zijn gezicht hoor. Maar nogmaals, dat kan niet meer.
Ik ben gelukkig niet zo laf om iemand te bannen (mijn snor te drukken) als ik voel dat mijn ongelijk aangetoond wordt in een discussie.
Want ik probeer niet altijd gelijk te krijgen.
Soms moet je jezelf ook klein kunnen maken, om toch groot te zijn.
Met mensen bannen zodra ze je betrappen op onzinnige subjectieve argumenten, ben je gewoon niet neutraal 😉