Er was eens een kunstenaar, Lars Vilks die een tekening maakte, waarin de profeet Mohammed werd voorgesteld als xe2x80x99rotondehondxe2x80x99 , in dit geval een hondenlichaam met het hoofd van Mohammed. De cartoon werd in 2007 in de Zweedse krant Nerikes Allehanda geplaatst en dat werd niet door iedereen gewaardeerd. De Iraanse regering protesteerde, de Organisatie van de Islamitische Conferentie protesteerde ook, er werden hier en daar wat Zweedse vlaggen verbrand en een Iraakse terreurgroep loofde een premie uit voor degene die Volks zou omleggen.
Begin deze maand kwam Lars Volks weer in het nieuws toen Coleen LaRose, een 46-jarige Amerikaanse vrouw die zich op het internet xe2x80x98Jihad Janexe2x80x99 of Fatima La Rose noemde, werd aangeklaagd omdat ze met anderen Lars Vilks zou willen vermoorden.
Tot dit punt bleef deze cartoonkwestie een buitenlandse kwestie.
Dat veranderde toen het Algemeen Dagblad berichtte over het complot van Jihad Jane en haar handlangers. De krant plaatste daarbij op haar website de tekening van Vilks. Dat leidde tot verschillende protesten van Nederlandse moslims, waaronder van de Haagse salafistische imam Fawaz Jneid. Kort daarop verdween de tekening van de website van het AD. En dat zorgde voor de nodige commotie en tot een te verwachten reactie: de cartoon verscheen in veelvoud op allerlei andere sites.
De reden die het AD gaf om de cartoon weg te halen, was dat deze bij nader inzien ‘niet relevant’ was. Een vreemd standpunt, want de cartoon is wel degelijk relevant. Zonder de cartoon, was er immers ook geen bedreiging geweest. Wat dat betreft is het volstrekt logisch en was er een goede reden de cartoon wel te plaatsen.
Voor de krant kunnen er echter ook goede argumenten zijn de cartoon niet te plaatsen. Exc3xa9n daarvan is of het plaatsen van de cartoon door sommige groepen als nodeloos kwetsend wordt ervaren of niet. Het is het goed recht van de krant of zij met dergelijke gevoelens rekening wil houden of niet.
Maar, wanneer de krant besluit de cartoon te plaatsen, is het ook het goed recht van burgers om kenbaar te maken dat zij dat als kwetsend ervaren en de cartoon liver verwijderd zien.
Met dat laatste recht hebben we in Nederland blijkbaar wat moeite wanneer het om (orthodoxe) moslims gaat. Cru en simpel gezegd komt het er op neer dat ze zich niet gekwetst mogen voelen en als ze dat wel zijn, ze bij voorkeur hun bek moeten houden.
Illustratief is de wijze waarop er gereageerd wordt op media-uitingen van de moskee van Fawaz: een filmpje van islaam.tv en een bericht op de website Al Yaqeen. Opvallend is namelijk dat de toon van Fawaz, toch niet altijd de nuance zelve, in het filmpje redelijk gematigd is. Hetzelfde geldt voor rapper Appa en schrijver/televisiemaker Salaheddine.
In de woorden van Peter Breedveld: "Fawaz, Appa en Salahedinne, doorgaans toch bekend als drie xe2x80x98heaviesxe2x80x99 binnen de Nederlandse moslimgemeenschap, hameren er in het filmpje op dat moslims zich dienen te onthouden van dreigementen en geweld en Fawaz zegt wel een stuk of drie keer dat moslims hun afkeuring moeten laten blijken xe2x80x9cmet hun tongxe2x80x9d. Ze stellen zich nogal kwetsbaar op, de drie moslims. Laten duidelijk merken dat ze ongelukkig zijn met het plaatsen van cartoons, dat ze zich erdoor geschoffeerd voelen."
De BN’ers die om een mening wordt gevraagd (Martijn de Koning, Gerard Spong, Maurits Berger en Tofik Dibi) geven er blijk van dat ze er begrip voor hebben dat moslims zich gekwetst voelen. Maurits Berger merkt daarbij op dat hij op zich geen voorstander is van het verbieden van cartoons en Tofik Dibi roept moslims op te vergeven: "Wees altijd bereid om, hoe diepgekwetst ook, een ander te vergeven. Exc3xa9n van de bijzondere dingen in de Islam voor mij persoonlijk is altijd de vergevingsgezindheid geweest. Iets wat zo waardevol en dierbaar is als mijn eigen geloofsovertuiging, is veel te sterk en bijzonder en staat altijd boven zelfs de meest kwetsende uitingen."
Je kunt het met deze lieden eens zijn of niet. Als er iets opvalt, dan is dat de boodschap van al-yaqeen gematigder is dan hij was.
Je kunt dat als winst beschouwen, zoals bijvoorbeeld Peter Breedveld doet, of het met argwaan bekijken omdat je meent dat (salafistische) moslims per defintie nooit zijn te vertrouwen. Je kunt er ook een eigen wending aangeven, zoals Elsevier dat suggereert dat imam Fawaz ‘enorm tekeer’ zou gaan. Tsja.
Carel Brendel besteedt ook aandacht aan degenen die zich voor islam.tv of al-yaqeen hebben laten interviewen. Hij lijkt iedere betrokken BN’ er te willen bekritiseren, maar refereert niet naar uitspraken die ze in het betrokken filmpje of artikel doen. Over onderzoeker Martijn de Koning beweert hij verder dat die ‘op de hand van Fawaz’ zou zijn. Onderbouwing voor deze bewering geeft hij niet.
Degenen die De Koning en zijn werk kennen, weten dat Brendel er deze keer naast zit. Het weblog GeenStijl heeft daar geen boodschap aan. De uitspraken van Brendel zijn voor het schocklog een goede reden om eens keihard naar De Koning uit te halen. Martijn de Koning toont zich immers op zijn weblog en op twitter al lange tijd een zeer kritische volger van GeenStijl en daar houden ze bij GeenStijl niet van.
En zo kan een cartoon uit 2007 nog lang na-etteren.
Link: een artikel (in het Engels) van Martijn de Koning over deze cartoonkwestie hier.
Allochtonenweblog 