Turkse en Marokkaanse (schoon)dochters hebben het zwaar, omdat zij vaak de zorg op zich nemen voor hun (schoon) ouders. Ze gaan hierdoor gebukt onder grote psychische druk. Dat stelt onderzoeker Ibrahim Yerden van de Universiteit van Amsterdam in het NRC Handelsblad.
Deonderzoeker vindt dat de hulpverleners en de overheid zouden moetenkijken naar oplossingen. xe2x80x98Want als de dochter of schoondochter naast dezorg voor oma niet meer kan werken of zelfs overspannen raakt, is heteen probleem voor ons allemaalxe2x80x99, aldus Yerden in het dagblad.
Exc3xa9nop de tien Marokkaans- en Turks-Nederlandse meisjes zorgt al vanaf detienerleeftijd dagelijks intensief voor ouders of grootouders. Het gaatdan om huishoudelijk werk, lichamelijke verzorging en begeleiding bijarts- en ziekenhuisbezoek. School en andere activiteiten lijdendaaronder.
Uitonderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau blijkt dat Turkse enMarokkaanse Nederlanders veel minder vaak dan autochtonen professionelehulp inschakelen. Meer dan tweederde van de Turkse, en meer dan dehelft van de Marokkaanse 55-plussers kende de thuiszorg niet, of wistniet hoe ze die zorg moesten aanvragen, aldus het NRC.
Bron: Je Ouders in huis als traditie, NRC Handelsblad
Allochtonenweblog 
Hoezo “voor ons allemaal”?
Dit is weer een voorbeeld van een geimporteerd probleem.
Heel zielig voor die schoondochters, maar zijn ze eerlijk is eerlijk ook niet een beetje dom door geen hulp te zoeken? Ze hebben zichzelf ermee. Mensen maken verkeerde keuzen, is dat onze schuld?
Ik moet hierbij denken aan een vernietigende, hilarische colum van Renate Rubinstein over onderdrukte vrouwen (toen nog autochtoon).