Dirk van den Broek heeft zaterdag in Amsterdam de eersteHoofddoekprijs gekregen. Dat meldde organisator Roemer van Oordt. Desupermarktketen kreeg de prijs omdat het bedrijf zich het afgelopenjaar verdienstelijk heeft gemaakt voor de maatschappelijke acceptatievan de hoofddoek op de werkvloer.
De prijs werd uitgereikttijdens een conferentie over eerlijke kansen op de arbeidsmarkt voorvrouwen met een hoofddoek. Organisator van de conferentie, in de AlKabirmoskee in Amsterdam-Oost, was de Poldermoslima Hoofddoekbrigade,die strijdt tegen discriminatie van vrouwen met een hoofddoek op dewerkvloer.
In aanwezigheid van onder anderen FNV-voorzitter AgnesJongerius, hoogleraar Frank Bovenkerk en de Amsterdamse stadsdeelvoorzitters Fatima Elatik en Martin Verbeet, werd gediscussieerd overhoofddoekdiscriminatie. De organisatoren hopen uiteindelijk tot eenconvenant te komen waarin gelijke behandeling van mensen met en zonderhoofddoek is vastgelegd.
Volgens initiatiefneemster Nora el Jeblimoeten vrouwen die een hoofddoek dragen niet in een slachtofferrolkruipen. Een ongelijke behandeling hoeven ze niet langer te accepteren,zei El Jebli. (Bron: De Pers)
Een inhoudelijk verslag van de discussie verschijnt later deze week op het Allochtonenweblog.
Allochtonenweblog 
Van harte, Dirk ! Heel goed.
Help !
Wie weet waar ik de Koran kan kopen voor mijn lieve buurvrouwtje. Ik heb een Franse vertaling nodig. Fijne dag verder gewenst van Cobie
Beste vrienden,
Het is vandaag op de kop af 111 jaar geleden dat Anton de Kom werd geboren.
Het is daarom dat ik dit jullie stuur.
Groet, Kees Mattijsen
De waarheid over Surinamers die men niet wil horen.
Nederlandse kindertjes leren nog altijd dat ene Jan van Schaffelaar van de toren te Barneveld sprong, ofschoon dat niet waar is, en dat een Van Speijk de levensgevaarlijke woorden sprak: dan liever de lucht in, en de lont in het kruit stak in de citadel te Antwerpen; voorts hebben onze kinderen zelfs op de middelbare school van hun leraar geschiedenis mogen vernemen dat het nuttig en zelfs heldhaftig was om in de jaren 1940-45 een lucifer in het knoopsgat van een colbertjasje te dragen, en dat betekende dan: kop op; ze leren niet dat in die jaren met verschrikkelijke regelmaat treinen vol mensen van Amsterdam naar Westerbork reden, en dat dit mogelijk was dankzij o.a. de ijver van de ambtenaren van het bevolkingsregister, en de gedweeheid waarmee alle Nederlanders aan een volkstelling meededen, waarbij men een persoonsbewijs kon verkrijgen zonder of met J; sindsdien is er niets veranderd, want we houden nog volkstellingen en we krijgen allemaal een code-persoonsnummer dat centraal geregistreerd wordt in een computer, en in krantenberichten over grote en kleine misdaad wordt nu weliswaar niet meer de J vermeld, doch de S van Surinamer.
Nederlandse kinderen leren niet wie Anton de Kom was, die 75 jaar geleden geboren werd, hetgeen deze maand herdacht werd door de Surinamers in Nederland; niet in Suriname, want daar is een staking aan de gang, die door de regering met traangas en bullepees (schrijft Elsevier) werd bestreden; de gedichten van Anton de Kom, “Strijden ga ik”, hebben we twee jaar geleden in deze rubriek besproken en geciteerd; over hemzelf hebben we enkele maanden geleden nog geschreven, naar aanleiding van de herdruk van zijn boek “Wij slaven van Suriname”: zijn voorouders, zelfs zijn vader en zijn moeder zijn nog slaven geweest, want in dat Nederlandse wingewest Suriname werd de slavernij pas 100 jaar geleden afgeschaft; voordien mocht men zwarte slaven ongestraft afranselen tot het bloed van hun rug droop, men mocht ze ook doden, al kreeg men dan van de Nederlandse gouverneur een berisping maar geen straf, zelfs geen boete; Anton de Kom wilde sociale hervorming, werd in Suriname gevangen genomen, later naar Nederland verbannen; hij ging terug en het onrecht herhaalde zich; terug in Nederland, in 1933, schreef hij zijn boek; hij deed zijn plicht in het Nederlandse verzet tegen de Duitsers, werd gearresteerd, naar Scheveningen, Vught, Oranienburg en tenslotte Neuengamme gevoerd, en daar vermoord; op 24 april 1945, een paar dagen voor de bevrijding, die voor hem toch ook geen bevrijding zou zijn geweest; wel een groter man dan die Jan van Schaffelaar, niet?
Intussen zitten wij in ons keurig blanke Nederland dat stinkend rijk is geworden van de dwangarbeid van bruine en zwarte mensen in Oost en West, en dat nxc3xb3g steeds rijker wordt: door per jaar nog een kwart miljard aan winst alleen uit Suriname te halen; we stellen er tegenover 70 miljoen aan ontwikkelingshulp, die er dan weer viervoudig door Amerikaanse bedrijven wordt uitgehaald; voorts hebben we Suriname de ellende aangedaan van het Brokopondoproject: een stuwmeer voor de produktie van elektriciteit; het meer is moeras geworden, zo groot als de provincie Utrecht; het ligt er midden in Suriname te stinken en het barst er van de malaria-muggen; we hebben, want we zijn een beschaafd volk, hoor, de diertjes gered, de aardvarkentjes en hertjes, de apen en nog wat kostbare schepseltjes; alleen de 30.000 Bosnegers die er woonden en werkten hebben we laten verrekken: die vielen niet onder net Wild Life Fund; ze zijn in arrenmoede naar Paramaribo getrokken, waar ze in krotten wonen en werkloos zijn; 26 procent van de Surinaamse bevolking is werkloos; enkele procenten werken er in de werkverschaffing; en het merendeel van de werkende bevolking verdient zo’n 40 hooguit 50 gulden per week, voor zes dagen werken, elke dag 12 uur, bijvoorbeeld op de suikerplantage Marixc3xabnburg; u hebt er een reportage van kunnen zien van Avro’s Televizier; intussen wordt de electriciteit van het Brokopondoproject gebruikt voor buitenlandse ondernemingen die de Surinaamse bauxiet monopoliseren, en bijvoorbeeld voor de Nederlandse hout-industrie, die er triplex maakt; de triplex gaat voor 40 gulden per kubieke meter het land uit, en brengt dan in Nederland 2000 gulden per dezelfde kubieke meter op.
De armoelijders van Suriname wonen in krotten waar de dierenbescherming in Nederland schandaal van zou spreken; op Marixc3xabnburg wonen en werken 7000 Javanen, eens contract-arbeiders, die het terrein waar de staf woont niet mogen betreden: u dacht toch niet dat alleen Zuid-Afrika apartheid kent? Watervoorziening is er niet, althans niet van drinkwater; alle mensen doen er hun behoefte op een latrine zoals u die kunt zien op oude films van Duitse concentratiekampen: alle kinderen lijden er dan ook aan worm-infecties; zou men er wat geld besteden aan hygixc3xabne, dan gaat dat af van de winst van de Nederlandse suikeronderneming, en dat kan natuurlijk niet, dat voelt u zelf wel; laat die kinderen maar verrekken; en als die kinderen dan naar Nederland komen, en ze zijn niet zo hygixc3xabnisch als wij: het zindelijkste volk ter wereld met zweetvoeten, en ze plassen bijvoorbeeld tegen een muur, dan is daarmee bewezen dat Surinamers heel vieze mensen zijn; wij daarentegen zijn netjes; wij profiteren allemaal van de lage prijzen van tropische produkten.
Van Agt (van justitie, en dat is: gerechtigheid) zei dat aan de immigratie van Surinamers naar het nette Nederland paal en perk gesteld moet worden, omdat anders wij, Nederlanders, racisten worden, wat we al zijn; en we horen niet, van bijvoorbeeld de taxichauffeurs en de politie: waar toch in godsnaam de hoeren en de pooiers en de misdadigers vandaan kwamen vxc3xb3xc3xb3r we er eerst de Ambonnezen, toen de gastarbeiders en thans de Surinamers en Antillianen de schuld van konden geven; we horen niet van de Surinaamse kinderen, netter gekleed dan ons eigen kroost, die per bus en tram de hele stad door rijden omdat ze op blo-scholen zijn geplaatst vanwege hun taalmoeilijkheden.
Ze spreken takkie-takkie (en dat is een heel welluidende taal: Sranan, mi switi kondre: Suriname, mijn geliefd vaderland) en we horen niet van een toch redelijkerwijs te verwachten (van progressieve onderwijzers, moet u rekenen) project van inhaal-cursussen op gewone scholen; we horen wel ministers over het Koninkrijks-statuut, als vervolg op de oude koloniale verhoudingen, die daardoor bestendigd worden, in Suriname, waar de kinderen Nederlands leerden van aap-noot-mies, en m’n zusje gaat schaatsenrijden, en waar men wel het bakkersbesluit van Nederland invoerde, en wel het werk in de hitte van de dag, en we horen niet waarom in
Suriname eigenlijk nooit de Nederlandse sociale wetgeving van kracht is geworden: over bouw- en woningtoezicht, of volksgezondheid en hygixc3xabne, of premieheffing voor sociale verzekering, en beperking van arbeidstijd tot men enigszins redelijk kan leven; we horen kortom alleen maar kwaad en alleen maar leugens over Suriname; we horen dan ook nog dat Surinamers elkaar niet kunnen luchten of zien: de Creolen, de Hindoestanen, en de Javanen, en we horen niet dat ze dan ook, groepsgewijs, in ander verband naar Suriname zijn gebracht: alleen de negers waren slaven; we horen niet dat langzaamaan de drie bevolkingsgroepen elkaar verstaan: alle drie uitgebuit immers; we horen wel dat Creolen maar links en rechts kinderen krijgen (Suriname is dan ook een groot land, al is het merendeels vrijwel onbewoonbaar, omdat het nooit redelijk is ontwikkeld) en vaak niet eens netjes trouwen, en men zoekt daarvan nooit de achtergronden: dat voor totaal bezitloze en trouwens ook seksueel misbruikte slaven en slavinnen het huwelijk geen zin had (en dan zwijgen we nog over de psychische reacties van sociaal xe2x80x98onteerde’ mensen) maar u zou met ons mee moeten gaan naar zo’n Anton de Kom-herdenkingsavond van de in Nederland wonende bewuste Surinamers: daar hoort u Surinamers zelf redelijk en intelligent spreken en discussixc3xabren over hun problemen; maar een taxi-chauffeur, een politie-agent, een dominee, een onderwijzer, een burgemeester, een minister komt daar dan niet: die zijn blank.
Spiegel, 28 februari xe2x80x9873