xe2x80x9cHierbij willen wij jullie mededelen dat wij op emotionele en rationele gronden onze kinderen van school hebben gehaald. Wij willen ze beschermen tegen de verkeerde opvattingen en de pijnlijke uitlatingen waar ze mee te maken hebben gekregen op schoolxe2x80x9d.
Zo opent de brief van ouders die ik in handen kreeg. De brief was gericht aan de ouders van een basisschool in Amsterdam Noord. Hun zoon (11) was de afgelopen jaren stelselmatig het mikpunt van discriminerende opmerkingen geuit door medeleerlingen en soms door ouders. In de brief geven de ouders de ongezouten voorbeelden van wat hun elfjarige zoon over zich heen kreeg aan beledigende en discriminerende opmerkingen.
En in de auto van een ouder met wie hun zoontje meerijdt werd gezegd dat zij voortaan geen moslimkind in haar auto wil.
Pogingen van de ouders richting de directie en leerkrachten bleken vruchteloos: xe2x80x9cwij kregen nauwelijks tot geen gehoor en zijn tot de conclusie gekomen dat dit een hopeloze zaak isxe2x80x9d.
Maar de spreekwoordelijke druppel die de emmer uiteindelijk deed overlopen was de klasse-discussie over Fitna de dag na de verschijning. Een groot deel van de klas keerde zich tegen het jongetje: xe2x80x9cJe grootouders moeten weg omdat ze turk/moslim zijnxe2x80x9d en xe2x80x9cJe moet uit Nederland als je moslim bentxe2x80x9d.
Ik neem het de kinderen niet eens zo zeer kwalijk, maar wel hun opvoeders en de school.
Want hoe kan een discussie tussen kinderen onder leiding van een lerares zo ontaarden? Waarom heeft de school de eerder afgegeven signalen van de ouders onder de pet gehouden? Waarom heeft de directie niet eerder actie ondernomen?
In een persverklaring betreurt de school de gang van zaken en belooft het beterschap.
xe2x80x9cHet is jammer dat we nu niets meer kunnen doen, want de kinderen zijn van schoolxe2x80x9d(!).
Het is mosterd na de maaltijd, ook al heeft de school de ouders geholpen een andere school te vinden. En ja, er zijn ook ouders die inmiddels hun steun hebben betuigd. Enkelen zijn zelfs ronduit ontstemd en woedend over hoe dit heeft kunnen gebeuren.
Nee, ik heb niets met mensen die discriminatie te pas en onpas als alibi gebruiken om hun eigen verantwoordelijkheid te ontlopen. Maar ik heb ook niets met de ontkenning van discriminatie als er werkelijk iets aan de hand is. Dan moet er gehandeld worden…
Discriminatie kent vele richtingen en gezichten. Leeftijd, ras,geaardheid, afkomst, sexe geloof, handicap, sociale klasse. Op basisdaarvan doet de een de ander wat aan. Ja ook als het gaat om hetuitschelden bespugen, intimideren en betasten van jonge meisjes envrouwen op straat, waarvoor ik op Vrouwendag aandacht heb gevraagd.
De beste remedie is echter het bespreekbaar en zichtbaar durven maken,hoe lelijk elk geval op zich dan ook moge zijn. En ja, het is eenongemakkelijk onderwerp, dat staat buiten kijf, maar juist daarom iseen open debat, dialoog zo nodig. Hard nodig. Met elkaar.
Het rapport van Amnesty International was de aanleiding om aandacht tevragen voor hoe de gemeente met discriminatie omgaat. Daar kwamen degemeentes er niet goed vanaf. Onlangs heeft wethouder Ossel samen metburgemeester Cohen het Plan van Aanpak Discriminatiebestrijdinggepresenteerd. Een moedige, maar vooral xe2x80″zo blijkt maar weer eens-noodzakelijke stap.
Jerry Straub is columnist van het Allochtonenweblog; deze column is ook verschenen op de website van de Amsterdamse PvdA
Allochtonenweblog 