Nog steeds dreunt het afscheid van Henna Buyne als wethouder door in onze stad. En is het niet in de stad, dan wel in mijn hoofd. Een nagalm die natuurlijk ook niet zomaar weggaat. Vaak merk je de waarde en aanwezigheid van mensen pas op als ze weg zijn. Merkwaardig maar waar.
Die dag van de persconferentie op die zondag waar Hennah aankondigde af te treden vergeet ik nooit meer. Het is levenslang. Achter de tafel Henna in rood gewaad, een trotse vrouw die waardige woorden sprak. Voor de tafel een klein legertje van journalisten met camera en microfoon in de aanslag gericht op het doelwit. Een tafereel dat onwillekeurig deed denken aan een vuurpeleton.
Een ongelofelijke rotdag. Na afloop wilde ik ook maar een ding: zo snel mogelijk naar huis. Uit het ijzeren gareel van de telefoon klinkt het bevel:xe2x80x98kijk op AT5xe2x80x99. Indringend beelden. Beeld en werkelijkheid. Ik was getuige van beide. Eerst daar en toen voor de TV. De camera registreert alles, dus ook de af-en-toe-emoties van Henna zelf. Daar zag ik ze niet. Maar dat kwam door de afstand en mijn betraande ogen…
Vorige week bood de Surinaamse gemeenschap een petitie aan met als strekking het aanstellen van een zwarte wethouder. Het waren er velen die speciaal daarvoor naar het Stadhuis waren gekomen.
Ja, nog steeds krijg ik vragen of opmerkingen over Hennaxe2x80x99s aftreden. Net als iedereen denk ik. Gisteren nog toen door iemand werd opgemerkt: xe2x80x98jullie hebben niets gedaanxe2x80x99. Vanuit mijn hart kan ik zeggen dat dat niet waar is. Maar never mind. Ik moet blij zijn met al die vragen en opmerkingen,daaruit blijkt ibteresse en betrokkenheid bij de politiek. Daarvoor ben dankbaar. Het hoort er allemaal bij, het debat en het geven van tekst en uitleg. En toch voelt dat geenszins aan als een professionele handeling, wat ook wel weer logisch is. Dat is politiek en waar politici naar mijn opvatting er altijd toe verplicht is om -gevraagd en ongevraagd- in goede en in slechte tijden tekst en uitleg te geven aan burgers.
Zo terugkijkend op de periode Hennaxe2x80x99s aftreden en nu, heeft die periode toch wel iets weg van een rouwperiode.
Henna is en was voor velen als wethouder het toonbeeld van succes waarvelen trots op zijn en waar haar succes anderen ook inspireerde. Velenweten dat die weg naar succes er een is van een lange adem en heel veelvallen en heel veel opstaan. Van zelfstudie, weinig geld, keihardwerken, koken, kinderen opvoeden, huishouden etc. en ook nog eensproberen een beetje carrixc3xa8re te maken.
Het is die herkenbaarheid die ook weer maakte dat Henna op deconferentie Samen Verder een staande ovatie kreeg. Het is dat veleAmsterdammers weten hoe broos en kwetsbaar dat succes is, en dat hetuniek is dat er mensen als Neberhat Albayrak, Achmed Aboutaleb, HennaBuyne, Elvira Sweet, Judd Kehla, Ahmed Marcouch, Fatima Elatik, AhmedBaadoud zijn die het land en deze stad willen besturen. Want het zijner nog steeds o zo weinig.
Daarom ook is de opvolging van Henna er niet zomaar een. De vacantewethouderszetel is ook een symbool van de hoop, van vertrouwen dat hetmogelijk is om succesvol te worden, te zijn en te blijven en niet omteruggeworpen of vergeten te worden. Het is de zetel van de houvast,erkenning, toekomst en verandering. Een troon voor de mensen dieAmsterdam maken.
Jerry Straub is columnist van het Allochtonenweblog. Deze column verscheen ook op Jerry’s hyves
Allochtonenweblog 